Ιερά Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους

Ἀπὸ τὸ ἔτος 1976 μέχρι σήμερα, ἡ Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς καθοδηγεῖται ὑπὸ τοῦ Γέροντος καὶ Καθηγουμένου Αὐτῆς Ἀρχιμ. Ἀλεξίου. Ἡ πρόνοια καὶ ἡ εὔνοια τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐφόρου Παναγίας Ὁδηγητρίας ἐπιφύλαξε στὴν Ἀδελφότητα τὴν βαρειὰ εὐθύνη ἀλλὰ καὶ εὐλογία τῆς ἐξ ὁλοκλήρου ἀνακαινίσεως τῆς Μονῆς καὶ ἐπεκτάσεως τοῦ κτηριακοῦ συγκροτήματος. Ὁ σεβαστὸς Γέροντας εἶναι ὁ κτίτορας καὶ πνευματικὸς πατέρας καὶ τοῦ γυναικείου Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Τιμ. Προδρόμου Ἀκριτοχωρίου Σιδηροκάστρου, ποὺ θεμελιώθηκε τὸ 1981 καὶ λειτουργεῖ κατὰ τὴν τάξη τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τέλος, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ξενοφῶντος ὑπάγεται ἡ Σκήτη Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καὶ τὸ Μετόχιο τοῦ Ἁγίου Φιλίππου. Ἐκτὸς Ἁγίου Ὄρους, ἔχει τὰ Μετόχια τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὴν Σκόπελο, τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος στὴν Ν.Καλλικράτεια Χαλκιδικῆς, καὶ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων στὴν Ν.Ἰωνία Ἀττικῆς. Ἡ ζωὴ τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ εἶναι ταγμένη στὴν λατρεία καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν καὶ τὴν ἄσκηση τῶν θεοειδῶν ἀρετῶν, μὲ πρώτη τὴν καλλιέργεια τῆς ἀγάπης τοῦ πλησίον, στὸ πρόσωπο τῶν συμμοναστῶν καὶ τῶν πολυπλη-θῶν προσκυνητῶν. Οἱ ἀδελφοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας καλοῦνται νὰ διαφυλάξουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ νὰ διασώσουν τὴν ὑπερχιλιετῆ παράδοση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Ἀπὸ τὸ πνεῦμα αὐτὸ διαμορφώνονται καὶ χαρακτηρίζονται καὶ τὰ διακονήματα τῶν Μοναχῶν. Ὁ ἐκκλησιαστικός, ὁ ἀρχοντάρης, ὁ κηπουρός, ὁ δενδροκόμος, ὁ μάγειρος, ὁ τραπεζάρης, ὁ μάγκιπος (φούρναρης), ὁ νοσοκόμος κ.ἄ., διακονοῦν στὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Παράλληλα ὅμως, ὁ ἁγιογράφος, ὁ ξυλουργός, ὁ ψάλτης κ.ἄ., ἐκτὸς τῆς διακονίας τῆς Ἀδελφότητος, καλλιεργοῦν καὶ διασώζουν μιὰ μακραίωνα παρά-δοση καὶ τέχνη, πρὸς ἔπαινο τοῦ Ἁγιορειτικοῦ πνεύματος καὶ τῆς Ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς μας.
Ἡ ζωὴ τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ εἶναι ταγμένη στὴν λατρεία καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν καὶ τὴν ἄσκηση τῶν θεοειδῶν ἀρετῶν, μὲ πρώτη τὴν καλλιέργεια τῆς ἀγάπης τοῦ πλησίον, στὸ πρόσωπο τῶν συμμοναστῶν καὶ τῶν πολυπληθῶν προσκυνητῶν. Οἱ ἀδελφοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας καλοῦνται νὰ διαφυλάξουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ νὰ διασώσουν τὴν ὑπερχιλιετῆ παράδοση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων.
Ἀπὸ τὸ πνεῦμα αὐτὸ διαμορφώνονται καὶ χαρακτηρίζονται καὶ τὰ διακονήματα τῶν Μοναχῶν. Ὁ ἐκκλησιαστικός, ὁ ἀρχοντάρης, ὁ κηπουρός, ὁ δενδροκόμος, ὁ μάγειρος, ὁ τραπεζάρης, ὁ μάγκιπος (φούρναρης), ὁ νοσοκόμος κ.ἄ., διακονοῦν στὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Παράλληλα ὅμως, ὁ ἁγιογράφος, ὁ ξυλουργός, ὁ ψάλτης κ.ἄ., ἐκτὸς τῆς διακονίας τῆς Ἀδελφότητος, καλλιεργοῦν καὶ διασώζουν μιὰ μακραίωνα παράδοση καὶ τέχνη, πρὸς ἔπαινο τοῦ Ἁγιορειτικοῦ πνεύματος καὶ τῆς Ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς μας.